* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ** * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
.................................................................................Κείμενα και Ιστορία της Ταξιδιωτικής γραφής............
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

~~


.................................
"Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"

........................................................."Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει" Γιώργος Σεφέρης [1900-1971]

Editorial // περιηγητής
Η Φωτό Μου
Επιμέλεια Σελίδας: Πάνος Αϊβαλής - http://www.yfos-texnes.blogspot.gr

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

Ταξιδεύοντας και αποτυπώνοντας τη Δημητσάνα, το 1923

 Ένα στολίδι της Αρκαδίας μέσα από τον φακό της Dorothy Burr Thompson 

Τι αντίκριζε ο ξένος, ο τουρίστας, ο περιηγητής των αρχών του 20ού αιώνα όταν επισκεπτόταν την Αρκαδία; Μόνο ασφαλές παράθυρο στον χρόνο, οι σωζόμενες φωτογραφίες εκείνων που ξεκινούσαν τα καλοκαίρια συνήθως από τις χώρες τους για να περιπλανηθούν για μήνες στη μυθική Αρκαδία για την οποία τόσα είχαν διδαχθεί στο σχολείο. Ο Αρκαδισμός είναι πάντοτε ζωντανός στη Δύση, αλλάζοντας μορφές ανάλογα με την εποχή.

Η Dorothy Burr Thompson (1900-2001) ήταν αρχαιολόγος και ιστορικός της τέχνης και στα 23 της χρόνια επισκέφθηκε όχι μόνο την Αρκαδία, αλλά και την Ολυμπία, την Επίδαυρο, όλα τα μέρη στην Πελοπόννησο που ξυπνούσαν το επιστημονικό της ενδιαφέρον. Το 1923 η ανήσυχη γυναίκα, η οποία γνώριζε λατινικά από την ηλικία των 9 ετών και ελληνικά από τα 12 της χρόνια, πήρε υποτροφία για την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα. Το 1925, ανακάλυψε τον θολωτό τάφο του βασιλιά και της βασίλισσας της Μιδέας (Αργολικό) στο Άργος.
ΑΠΟΤΥΠΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ ΤΟ 1923
Στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες της αρχαιολόγου, η οποία επισκέφθηκε την περιοχή τον Σεπτέμβριο του 1923 και ξανά το 1931, οι ομορφιές της Δημητσάνας είναι εκεί, παρούσες. Τα περισσότερα από τα πετρόχτιστα σπίτια της είναι αναγνωρίσιμα και σήμερα, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η μία φωτογραφία της που απαθανατίζει πρόσωπα του χωριού να κοιτάζουν κατάματα τον φακό: μία γυναίκα φορτωμένη με ένα βαρέλι, μια άλλη γυναίκα με τα χέρια στη μέση, φορώντας μακρύ φουστάνι και μεγάλη ποδιά, ένα παιδί που κοιτάζει πίσω γελώντας και ένας άντρας που χαμογελάει.
Τα καλντερίμια του χωριού, τα κλειστά παραθυρόφυλλα, τα λιθόστρωτα σοκάκια, όλα είναι εκεί στις φωτογραφίες της Αμερικανίδας αρχαιολόγου.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΙΟ
Η Δημητσάνα είναι χτισμένη πάνω σε λoφορράχη σε υψόμετρο 950 μέτρων, από τη μεσημβρινή πλευρά της οποίας παρέχεται θαυμάσια θέα της πεδιάδας της Μεγαλόπολης και του Ταΰγετου. Η ιστορία της αρχίζει κατά τους Ομηρικούς χρόνους, όταν στη θέση της βρισκόταν η μικρή αρκαδική πόλη Τεύθις.
Αποτελεί κοινότητα μαζί με τα χωριά Παλαιοχώρι, Καρκαλού και τις μονές Αιμυαλών - Φιλοσόφου, με συνολικό πληθυσμό 740 κατ. Προπολεμικά η Δημητσάνα είχε διπλάσιο πληθυσμό,το 1960 είχε 2.000, αλλά πολλοί Δημητσανίτες μετανάστευσαν κι εγκαταστάθηκαν στην Αμερική, την Αυστραλία και αλλού.
Η Δημητσάνα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο με το «κρυφό σχολειό» και το 1821 με το «Δημητσανίτικο μπαρούτι» που παρασκεύαζε. Είναι πατρίδα του Εθνομάρτυρα Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄, του οποίου το άγαλμα δεσπόζει στην κεντρική πλατεία του χωριού, που υπήρξε δωρεά του Μαρασλή, και του Μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανού, όπου αμφοτέρων οι οικίες διασώζονται.
Στο μουσείο της Δημητσάνας που στεγάζεται στη Βιβλιοθήκη, εκτίθενται υφαντά, αργαλειοί, είδη λαϊκής τέχνης και αρχαιολογική συλλογή. Λίγο έξω από τη Δημητσάνα βρίσκεται και το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης, που στόχο έχει την ανάδειξη των παραδοσιακών υδροκίνητων εγκαταστάσεων που παλιότερα ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες στην περιοχή.


_____________
http://www.arcadiaportal.gr/news/taxideyontas-sti-dimitsana-1923-pics